ماته غوږ شه

د قلم کتاب کورونه سېلاب يوړل

څلورمه برخه اخری

دا د خواريکښ شاعر نديم خان چراغ لاهو شوې کور خبره ده

دا په سوات محله فاتح جان بنګله دېش د پنځلسم اګست د سحر قيامت دے، چې راغے او تېر شو خو د خپلې تباهئ نخښې ې پريښودې، ما چې د نديم خان چراغ د فاتح جان محلی سره بنګله دېش نوم وليدو نو ماته مرحوم مشرقی پاکستان سېلابونه راياد شول چې اوس بنګله دېش دے دغه نوم  سوات فاتح جان سره ماته داسې وښکارېدو چې په پنځلسم اګست د زوړ مشرقی پاکستان پخوانے ياد دلته فاتح جان محله کښې تکرار شو، بيا مې فاتح ټکی باندې سوچ وکړو نو سېلاب راته جارح ښکېلاک ښکاره شو چې سوات ې فتح کړو او د لږ ساعت ظالمه باچای ې وکړه او لاړو، اوس د نورو متاثرینو سره زما لوټ شوے تالا شوے محنت کش شاعر نديم چراغ د خړو اوبو په خټو کښې د فکر چراغ بلولو کوشش کوي ماته د دې حالاتو سره خپل پخوانے شعر راياد شو ،!!

د مينې شمع په دے زول کښې رسؤل وو ترتا
ما د ژوندون په تېرؤلو څومره زور کړے دے

نديم چراغ بيخی د دې شعر ګرځنده مثال شو چې د ژوند چارو د خپل پلار تاج منير د کلي  کاټلنګ مردان ضلعی نه سوات ته راپه کډه کړو، د سوات په ګلورينو هواګانو کښې به ې شاعرانه تصوراتو دنيا کښې شاعرانه خوبونه په ويښه ليدلی وی چې دلته به زه مزدوری هم کوم او د شعر دلداری هم…!!

خو د شاعر په تصوراتی دنيا او زمينی حقايقو کښې ډېر فرق وی، ضروری نه ده چې زمونږ خيال وتصور او زمينی حقايق د يو بل سره سمون وخوری، ځکه چې شاعر په خپل زغم کښې کومه دنيا لری هغه د اوسنئ دنيا په زمکه ناممکنه ده خو شاعر د مودو مودو راسې د امن او مينې په هيله ژوند کوی، د شاعر د تصور دنيا او د سوات بونېر او باجوړ او ټول پښتون افغان وطن قيصه جدا جدا ده

دا حقيقت په پنځلسم اګست واضحه شو چې د سحر قيامت راغے او د يو شاعر ودانه دنيا ې ورانه کړه..

نديم چراغ خو د کورونو د جوړولو کاريګر دے ، د ابادئ علامت دے. خلقو له کورونه جوړوي خو خپل کور ې په سېلاب کښې وران شو،

دا داسې سېلابی قيامت ؤ چې د ځينو ې کورونه هم وران کړل د ځينو ورسره د ټول کور خلق هم شهيدان شول، د شهادت خبره چې راشی نو پښتنو دومره شهادتونه ورکړل چې اوس پښتانه نعرې وهی مونږ ژوند غواړو، مونږ ژوند ته پريږدئ، مونږ امن غواړو، د جنګ نه امان غواړو، سوات، بونېر، باجوړ، وزيرستان، خېبر تيراه، بشمول ټول پښتون افغان وطن قرار پرامن ژوند غواړی، خو چې مونږ د خپل وطن د علاقو پاڼې راواړوو، نو د پردو جنګونو د مصيبتونو کرښې زمونږ په خاوره راښکلی شوی دی او چې د وينو دپاسه پرې سېلابونه خپلې خټې ومږی نو تېر حالات د بنده نه هېر شی او په تازه دردونو اخته شی، دا دې اوس چې کوم سېلاب خپل نقشونه پريښودل دا د نورو تېرو مصيبتونو نه تازه افت ؤ، چې خلقو ته ې د پناه مهلت هم ورنکړو دغه سېلاب کښې نديم چراغ کور هم د زپلو متاثرينو په فهرست کښې راغے،

زه چې د کاټلنګ مردان نه راغلی شاعر د سوات کډوالئ ته فکر کوم نو ماته د پښتنو کډوالی رایاده شی کله د سوات نه خلق ښکته پناه لټولو له راشی کله د ښکته نه خلق بره لاړ شی چې مونږ ښکلی سوات ته ځو، خو څوک څه خبر دی چې مونږ کوم سوات ته بره خيژو نو په دغه ښکلی وطن د بد سترګو بد نظر لګيدلے دے تور پنجاب به پخوا د فلم انډسټرئ لاهور نه دلته راتلل ريکارډنګونه به ې کول اوس هم تور پنجاب په بل خطرناک شکل راځی د سوات ماربل،معدنيات، ځنګلونه، اوړی په سوات تالان ګډ دے، مېدانونه ې د امن د محافظانو په نوم لکه د اوچې د سېلاب پشان لفټ رائټ لفټ کوی غرونه ې د ترهګرو مسکنونه دی، په کورونو  ې سېلابونه يرغلونه کوی، اولسونه حېران دی چې مونږ د زمکې او اسمان ترمينځه د بې وسئ تصويرونه يو، او زمونږ تصويرونه د نړيوال امن د علمبردارانو په مارکيټ کښې نمايش ته پراته دی، په دغه نمايش کښې د پښتو د لاهو شوو تالا شوو د قلم کتاب کورونو شاعران اديبان هم سواليه نشانونه دی ، دلته د هيڅ سوال جواب نشته خو بياهم مونږ دا پوښتنه کوو، چې دا به څه کيږی،،،؟؟ دا سوال پوښتنه بيا بيا ځکه په شدت راپېدا کيږی چې حکومت د اربونو روپو امداد منظور کړے دے، د سرونو سرکاری قيمت مقرر دے، د بيخی ړنګ کورونو ځانله او د جزوي تاوان جدا رقم مقر دے، د نورو تنظيمونو او د سوشل ورکرانو امدادونه د خپلې پښتونولئ  څرګندؤنه ده، خو سوال به بيا هم دا وی چې متاثرينو ته به دا امداد اورسی که نا..؟؟

پښتانه خو امدادونه غواړی نا، بيا شاعران اديبان استازان خو د غوښتنې خلق نه دی هغوی خو مينې ويشی،  دا په کومو علاقو کښې چې سېلاب راغلے دے، دا کوم خلق چې زپلی شوی او شهيدان شوي دی دغه علاقو او خلقو د مودو مودو راسې کډه پسر حالات او امتحانونو ليدلی دی، اوس پرې سېلاب خپلې ناکړدې د قدرتی افت په شکل کښې وکړې نو د سوات نديم خان چراغ په دغه بربادئ د بې وسه پښتنو د ژوند شعری نقشه داسې جوړه کړې ده چې مونږ پکښې د ټولو اولسونو کډه پسر ژوند وينو…!!

تور بوټان ې په پښو کړی راپسی دے
زۀ د دغی تن نه کوم طرف ته لاړ شم
پاکستان اواسمان دواړہ راته یؤ دی
د پښتون وطن نه کوم طرف ته لاړ شم